Glaucoom
Glaucoom is een aandoening die schade aan de oogzenuw veroorzaakt. De oogzenuw kan dan de signalen die het oog opvangt, niet meer ongeschonden doorsturen naar de hersenen. Dit leidt tot vermindering van het gezichtsveld. De door glaucoom ontstane schade kan niet meer worden hersteld. Een tijdige opsporing en een goede behandeling kunnen verdere aantasting beperken. Meestal treedt glaucoom op in beide ogen, al kan het ene oog duidelijk meer zijn aangedaan dan het andere. Glaucoom komt in toenemende mate voor vanaf het veertigste levensjaar.
Glaucoom is vaak het gevolg van een in aanleg verhoogde oogdruk. In de beide oogkamers circuleert vocht dat dient als voeding voor de lens en het hoornvlies. Gewoonlijk zijn de aanmaak en de afvoer van dit vocht in evenwicht en ontstaat een bepaalde normale druk in de oogbol. Wanneer de afvoerkanaaltjes dichtslibben en goede doorstroming niet mogelijk is, ontstaat een verstoring in dit evenwicht en spreken we van een verhoogde oogdruk. Te hoge druk veroorzaakt afklemming van de oogzenuw en van de bloedvaatjes die de zenuw voorzien van voedingsstoffen. Dit leidt tot oogzenuw-beschadigingen en veranderingen in het gezichtsveld.
Ervaring patiënt
De patiënt ervaart aanvankelijk geen klachten. De uitval in het gezichtsveld begint over het algemeen aan de buitenkant. Dit valt zeker in het beginstadium niet op.
Wat doet de opticien?
Opticiens meten bij elke oogmeting de oogdruk en noteren deze in de kaart. Bij een verdenking op een verhoogd risico op glaucoom zal de opticien doorverwijzen naar de oogarts of naar de optometrist.
Wat doet de optometrist?
De optometrist zal een glaucoomscreening of een volledig optometrisch onderzoek doen. Hierbij wordt in elk geval gekeken of er sprake is van gezichtsvelduitvale en zal ze oogzenuw gecontroleerd worden door het maken van foto's van de oogzenuw. Soms is het nodig hierbij de pupil wijd te maken.